Sevgi - Kadın Serisi 1 Semanur Kırçiçek

Gökyüzünü görüyordum, en sevdiğim... Mavi gökyüzü. Güvercinler uçuyordu. Orada bir yerde büyükçe bir ağaç vardı, dallarını görebiliyordum. Hiç anlamazdım ki ağaçtan, çiçekten. Allah bilir ne ağacıydı... Sonra bir insan kafası gördüm. Bir tane daha, bir tane daha... Kimdi ki bunlar? Tanımıyordum hiç birini. Tıpkı anne ve babam gibi... Bedeniniz evinizdeki köhne koltukta otururken ruhunuzun uçurum kenarında olmasının ne demek olduğunu biliyor musunuz? Bir çoğunuz biliyordur, ben ise bilmekten bir adım ötedeyim, Bunu yaşıyorum... Ben kimim? Belki de SEN'im. Unutma bu bir son değil, belki, Belki de... (Tanıtım Bülteninden)