Ruhumun Özgürlüğü Gizem Altan

Yürüdüğüm yol beni nereye götürüyor ? Bu yolu ben mi seçtim yoksa bu yolda yürümek için seçildim mi ? Her varlığın bir anlamı vardır. Şüphesiz ki bu hayattaki tüm koşuşturma- larımız bu anlamı aramaya yöneliktir. Benim ruhum varlığını fark ettiği ilk günden beri hakiki sevginin hasretini çekti. Bir çocuğun masum gülüşü , titreyen ağacın çelimsiz dalları , denizden esen meltemin yüzümü yavaşça okşaması ... Bana her şey o hakiki sevgiyi anımsatıyordu. Peki nasıl olur da hiç tat- madığım bu duygunun arayışına çıktım ? Bu soruyu kendime sorduğumda insan ruhunun tohumunda sevginin var olduğunu fark ettim. Biz sevgiyle doğuyoruz. Dünya üzerinde onu yaşatıyoruz veyahut arıyoruz. Benim ruhum özgürlüğüne kavuşurken o aradığı hakiki sevgiyi buldu. Şimdi gökyüzü apansız bir arena. Oysa bundan önce dev bir kafesti. Ben düşüncelerimle oluşturduğum bu kafesi yine düşüncelerimle yok ettim. Ruhum gökyüzünde özgürlük dansını yaparken içimde kalan yarım cümlelerimi azat ediyorum. Özgürlük, ruhuma özenle biçilmiş en güzel kıyafetti. Şarkıların nakaratı, şiirlerin kafiyesizi , hayallerimin en uç noktasıydı. Özgürlük ,benim bir ömür boyu tamamlamaya çalıştığım cümleleri bile isteye yarım bırakmamdı. Sev ! Sevil ! Yaşat ! (Tanıtım Bülteninden)