Benimle Kal Zübeyt Bozkurt

Sarılmaların asılı kaldığı günlerdengeçiyoruz…Ne bahar geldiNe sen kalabildinGülüşüne karlar yağdıSaçlarında deli rüzgârlarOysa;Yürekler yine temmuz sıcağıZiyanı yok sen üşümeŞiir örttüm üstüneGökkuşağıyla süslüMavi düşlerleGüneşle hep kal diye…!Evet, sevgi ile hüzün benim içimde yan yanadır. Acı ile tatlı gibi. Ümitsizlik duygusunun içine bırakmam yüreğimi, bırakırsam ümitsiz şiirler dökülür kalemimden. Oysa umuttur insanıayakta tutan, umuttur ne kadar kötülük olursa olsun bir iyilik aratan duygu. Öyle bir hale geldik ki iki dost, iki kardeş, artık oturup sohbet bile etmiyorlar. Paylaşmıyorlar, bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın misali her birey kendi çıkarları doğrultusunda kafasını kuma gömüp yaşıyor. (Tanıtım Bülteninden)