Sara Ahmet Can Cankurtaran

Sen ve ben aynı düşüncenin kavgasını veriyoruz, ölesiye vuruşuyoruz aynı dünyanın çiçekleri için. Fakat iki ayrı dünyanın insanları gibi yabancıyız birbirimize. Gözlerimiz aynı düşmana korku veriyor, ikimiz de tek yumruk olmuştuk bize karşı olan her şeye. Adımlarımız aynı mahallenin başka sokaklarındaki kaldırım taşına basıyordu. İkimiz de aynı bedendik fakat ruhlarımız bir türlü yan yana gelmiyordu. Oysa ne kadar isterdim seninle aynı stranın içinde bir dize olmayı. Sanki aynı dizelerin içinde farklı bir anlamız seninle. Halbuki ikimiz de aynı anlamın peşine düşmüştük. İkimiz de karanlık bir geceyi aydınlığa kavuşturmak istiyorduk. Bu karanlık asırda tek aydınlık senin gözlerindi sara. İkimiz de karanlığın karşısında savaşıyorduk. Sen yıldız oldun, ben ise karanlıkta yok oldum. (Tanıtım Bülteninden)