Cicero ve Hegelin Metafor Anlayışları M. Akif Duman

Mukayese teorisinin temsilcisi olarak merkeze alacağımız isim Cicero olacaktır. Max Black, “etkileşim teorisi”nin, Aristoteles de “analoji teorisi”nin temsilcisi sayılacağı (yani bu kişiler o teorileri muhtevasına denk düşen tasavvurları temsil etme kabiliyetine daha fazla sahip olduğu) için ağırlık Cicero’da olacaktır. Interaktion (etkileşim) teorisinden olduğu gibi bunun da isim babası Max Black’tir. Ona göre substitution (geçici ikâme) teorisi ile, onun özel bir formu olan “mukayese” teorisi arasındaki temel fark “Richard bir aslandır” misali ile izah edilebilir (Black 1954/1996, 67; 1977, 381). Temel mesele istiʻâre ve teşbîh arasındaki geçişten farklı değildir (Duman 2018: LS 4.10, 4.11; s.406-12). Serinin bu ikinci kitabı (ilki Lacan’ın Metafor Anlayışı idi) sadece Mukayese Teorisi’ni muhtevi değildir; aynı zamanda teorinin bir tamamlayıcısı olarak “Cicero’nun Retorik Anlayışı” da detaylı olarak izah edilmiştir. Ayrıca “metaforik reaksiyon” başlığı altında eleştirel tavrın en mühim temsilcilerinden olan Nietzsche, Hobbes ve Locke da kapsama alındı. Hatta “Geist” kavramı ve katharsis gibi bütünleyici olduğunu düşündüğümüz konuları da ihmal etmedik.